Imbir

Imbir to bylina, występująca w stanie dzikim w strefie tropikalnej Azji i Australii oraz na wyspach Oceanu Spokojnego. Jego grube, mięsiste kłącze o jasnobrązowej barwie, jest silnie rozgałęzione i pokryte łuskowatymi liśćmi. Jadalne kłącze imbiru jest rośliną przyprawową, znaną w Azji już 3000 lat temu. Stamtąd przewieziony przez Fenicjan dotarł nad Morze Śródziemne – początkowo jako środek płatniczy. Stąd imbir trafił do Afryki i na wyspy Morza Karaibskiego. Obecnie jest powszechnie uprawiany na Jamajce, w Indiach, Malezji, Chinach, Sierra Leone.

Imbir jest przyprawą znaną w wielu krajach świata, ale używany głównie w kuchniach azjatyckich. Ma specyficzny, silny aromat z odświeżającą, nieco słodkawą nutą, zaś w smaku jest palący i lekko gorzki. Ów ostry smak i zapach zawdzięcza dużej ilości olejków eterycznych. Młode, sześciomiesięczne kłącza można spożywać jak warzywo, kandyzować lub konserwować w syropie cukrowym. Starsze, dziewięciomiesięczne kłącza suszy się i używa jako przyprawy do pierników, biszkoptów, zup, pieczonego mięsa, a także do deserów i kawy.

Imbiru używa się do produkcji piwa typu ginger ale. Z imbiru można również robić wino. Wraz z chmielem i innymi przyprawami jest używany do produkcji miodów pitnych korzenno-ziołowych. Imbir wchodzi również w skład ostrej wschodniej przyprawy – curry. Jest stosowany w celach leczniczych: działa korzystnie na procesy trawienne i układ krążenia, łagodzi bóle żołądkowe i zębów, wzmaga apetyt, pobudza układ odpornościowy organizmu. Imbir obniża stężenie cholesterolu we krwi i podnosi poziom testosteronu, stąd uważany za afrodyzjak.